.518. bieg w Jaworznie

Wczorajsze placki z czekoladą, serkiem wiejskim, śliwkami, winogronami i brzoskwinią.

Leftover pancakes with chocolate, cottage cheese, plums, grapes and peach.

Pierwsza piętnastka w ulicznym biegu, druga piętnastka w życiu, słońce świecące prosto w twarz i czas poprawiony o 4 minuty. Trasa atestowana, z nawrotem. Cieszę się, że nie zrezygnowałam w ostatniej chwili, chociaż nękały mnie wątpliwości co do tego startu. W małej walce z sobą pomógł mi niedawno dodany facebookowy wpis Rudej Blondynki: "Lubię biegać z nawrotem. Bo wtedy biegnę tylko 5 kilometrów i z powrotem, a nie 10. Mózg ludzki to jednak ciekawy jest...". Pobiegłam więc sobie 7,5km i z powrotem. Genialne. Nie byłabym sobą gdybym nie powiedziała, że w pełni zadowolona nie jestem. Wiem, że dałabym radę szybciej, wiem też, że długie biegi to to, co lubię najbardziej i nie mogę zaliczyć do nich dziesiątek. Łapię rytm, mogę biec i biec, a tu meta. Tak oto pierwszy raz żałowałam, że trasa nie jest dłuższa - wyprzedziłam na ostatnich kilometrach 8 osób, prędkość się wyrównała, tętno się wyrównało i... koniec. 1h 26minut 45 sekund. Złamię tą dwudziestkę z tyłu na znajomych ścieżkach, a potem pobiegnę dalej, bo nikt mnie nie zatrzyma podając medal i odbierając zapięty na kostce chip.

Biorąc pod uwagę organizację biegu, to Jaworzno spisało się tu na medal. Mimo dużej ilości osób startujących w biurze zawodów nie było kolejek. Bardzo dobrze oznakowana trasa, choć nie ukrywam, duża różnica wzniesień nie czyni jej łatwą. Punkty odżywcze znajdowały się co 1km, a po biegu bardzo dobrze wykonane medale, duże butelki z wodą i posiłek. Wszystko w jak najlepszym porządku. Z całą pewnością będzie mnie tam można zobaczyć za rok.