Tysiąc pięćset siedemdziesiąt trzy

Zachód słońca. Siedzisz nad brzegiem jeziora z nogami wyciągniętymi przed sobą. Napawasz się, nie wiesz czy tą udawaną ciszą czy tym szumem pobliskiej autostrady i przelatującego nad tobą samolotu. P siedzi obok, wydmuchuje papierosowy dym i sprawdza pobliskie loty na Flightradar... Madera, a mogłyśmy właśnie lecieć na Maderę. "Patrz, jak się przyjrzysz do w oddali widać jeszcze jego światła." - dodaje po chwili. "Patrz, to nasze odlatujące marzenia." - dodaję ja z powagą i wybuchamy śmiechem.
Jestem zmęczona, jestem zmęczona w ten najgorszy z możliwych sposobów, kiedy to już nie ratuje danie sobie porządnego kopa w tyłek na siłowni. Kop na siłowni oddaje mi jedynie utracony czasami sen i ponad godzinę pozornego odcięcia się od reszty świata. Tam jestem tą silną, wiecie? Jestem zmęczona w ten najpotworniejszy z typów. Takie Los Cebula Krokodyle Łzy, takie Leżę tu, leżeć chcę. Pastempomat polane Miodem. "Za mało tego życia żeby żyć...", "ale przyznaj, że w sumie się żyje cudnie". Szaleństwo, totalne szaleństwo. Jedyne czego pragniesz to położenie się spać, a jedyne co robisz po wyspaniu się to wyrzuty, że zmarnowałaś aż tyle czasu.
"O, a ten na Las Palmas - Gran Canaria!". Wzdychamy głośno.

Składniki na jedną porcję:
50g płatków ryżowych
1,5 szklanki wody
40g waniliowej kazeiny
1 banan
łyżeczka dżemu truskawkowego
łyżeczka masła orzechowego

Płatki zalać wodą i gotować do miękkości. Zdjąć z ognia, wymieszać z kazeiną i pokrojonym bananem. Podać z dżemem i masłem.