.589.

Lubicie oglądać stare zdjęcia? U mnie, zważając na mnożące się albumy, dziwną odpowiedzią byłoby "nie". Wystarczy pojedyncze zerknięcie do jednego z nich, by w mig na stole wylądował cały stos z kolorowymi okładkami. Salon przyciąga domowników gromkim śmiechem, wystarczy pobieżne: "co oglądacie?" i już znajduję się na miękkiej kanapie. Takie popołudnia nie mogą zdarzać się często, bo utraciłyby swoją magię i klimat. Wczoraj to ja niechcący stałam się sprawcą całego zajścia . Skupiłam się na poszukiwaniu na fotografiach przyjaciół, dawnych i tych, którzy zostali na stałe. Przeglądanie uwiecznionych tych najodleglejszych czasowo chwil zawsze zajmuje mi najwięcej czasu.
Przede wszystkim znalazłam małą dziewczynkę, z burzą maleńkich loczków i przesadzonym uśmiechem. Do siódmego roku życia chłopczyca niemożliwa, zawsze z zadrapanymi kolanami, wybierająca wspinanie się po drzewach w towarzystwie chłopców, budowanie kryjówek i łapanie żab.

Chwila, teraz też mam zadrapane kolana. Ja się chyba w ogóle nie zmieniam.

Maleńka dziewczynka z loczkami o niebieskich końcówkach ubiera ulubione trampki, wskakuje na rower i pędzi do maleńkich obowiązków. Ciekawe, czy gdyby ktoś kiedyś nakarmił ją owsianką, zjadłaby z takim apetytem jak dzisiaj.

owsianka* z mlekiem sojowym, bananami, borówkami i cynamonem, zielona herbata
oatmeal* with soy milk, bananas, blueberries and cinnamon, green tea

* + quinoa i kasza jaglana
* + quinoa and millet

Nie satysfakcjonuje mnie ani codzienne 12km marszu podczas serfowania w internecie, ani motywowanie znajomych do sportu podczas siedzenia w fotelu czy wykładowym krześle. Jesień, piękna jesień woła mnie w teren, a wizja kolejnej próby nakłania do założenia biegowych butów. Kciuki poproszę, wasze zawsze pomagają :)