.746.

owsianka z quinoa, jabłkami, cynamonem i suszonymi śliwkami moczonymi w winie / oatmeal with quinoa, apples, cinnamon and plums in wine

Wcale nie rozlałam kawy, wcale nie przypaliłam owsianki, babka zawsze grzecznie wychodzi z formy i wcale nie boli mnie noga. I nie wspominam też, że z powodu kontuzji pod znakiem za pytania stoi mój kwietniowy maraton* i że wczoraj po raz drugi nie zdałam egzaminu prawa jazdy. Nie lubię tu krzyczeć o swoich problemach, a jeszcze bardziej nie lubię internetowego współczucia (czy też litości). Jednocześnie jednak nie lubię osoby, którą tu jestem, gdy o tym nie piszę. Tak, w łatwy sposób staję się niewolnikiem optymistycznej mnie, mnie bez problemów, bólu i jakichkolwiek negatywnych emocji. Zwróciłam na to uwagę gdy podczas jedzenia pysznej, ale złamanej w połowie babki, mama spytała czemu nie zrobię zdjęcia. Dodała potem, że przecież nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli i, że ludzie lubią czasem zobaczyć czyjąś "porażkę". Podnoszą się wtedy na duchu i osoba ta staje im się bliższa.
Ja nie lubię pretensjonalności, ja lubię wybiegać emocje. Chwilowe uziemienie zmusiło mnie do próby wypocenia ich rowerku stacjonarnym, ale to tak nie działa. I mogę napisać, że dawno nie było zdjęć mojego brzucha, którego metamorfozę przedstawiałam tu już kiedyś.

I wrzucam, i nawet jestem zadowolona, bo jakieś powody do zadowolenia trzeba sobie (w sobie) znajdować. Aspiracji na damski kaloryfer nie mam ;)

*Jest lepiej, w przeciwieństwie do przeżyć z poniedziałku i wtorku, już nie muszę traktować wejścia po schodach jak wspinaczki na Mont Everest. Tli się nadzieja.